Właściwości i rodzaje klejów samoprzylepnych

Kleje samoprzylepne są to materiały polimerowe wykazujące w temperaturze pokojowej permanentną lepność (tack), przyczepność (adhezję) oraz spójność wewnętrzną złącza (kohezję). Podstawowym kryterium dla materiałów polimerowych stosowanych do produkcji klejów samoprzylepnych jest ich amorficzna budowa oraz temperatura zeszklenia Tg < -25°C

Jeśli chodzi o bazę chemiczną to można wyróżnić następujące grupy klejów:

• poliakrylany
• kauczuki
• silikonowe
• poliestry
• poliuretany
• kopolimery EVA

Najbardziej znaczącymi komercyjnie z powyższych grup są poliakrylany, kauczuki oraz kleje silikonowe.

Kleje kauczukowe – spośród klejów kauczukowych można wyróżnić kauczuki rozpuszczalnikowe oraz hot-melty nakładane przy użyciu gorących walców. Rozpuszczalnikowe wykazują się lepszymi właściwościami mechanicznymi i adhezyjnymi. Najważniejszą zaletą klejów kauczukowych jest ich doskonała adhezja do powierzchni niepolarnych takich jak tworzywa sztuczne PP, PE. Posiadają wysoką adhezję oraz początkową kleistość, natomiast wykazują mniejsza odporność na siły kohezyjne, szczególnie w podwyższonej temperaturze.
Do grupy klejów kauczukowych zalicza się również poliizobutylen PIB oraz butyl BR wyróżniają się one bardzo dobrą odpornością na warunki atmosferyczne i promieniowanie UV. Charakteryzują się natomiast niższą kohezją dzięki temu w praktyce często są używane jako taśmy uszczelniające i samowulkanizujące.

Kleje poliakrylanowe – jest to grupa klejów oparta na różnych monomerach akrylanów czyli estrów kwasu akrylowego. Poliakrylany mogą być modyfikowane na różne sposoby poprzez dobór odpowiednich monomerów o żądanych właściwościach, sieciowanie w celu zwiększania kohezji kleju, oraz modyfikację żywicami po to by uzyskać większą początkową przylepność. Generalnie samoprzylepne kleje poliakrylanowe charakteryzują się wysoką odpornością na promienie UV, podwyższoną temperaturę, chemikalia. Można je podzielić na cztery podstawowe grupy:
Rozpuszczalnikowe – charakteryzują się najwyższą odpornością na wilgoć temperaturę, UV i starzenie
Dyspersje wodne – w porównaniu z rozpuszczalnikowymi mają mniejszą odporność na wodę
Sieciowane UV – w postacie hot-meltów, sieciowane przy użyciu lamp UV.
Kleje poliakrylanowe charakteryzuje mniejsza adhezja do materiału o niskiej energii powierzchniowej LSE w porównaniu do klejów kauczukowych.

Kleje silikonowe – kleje te ze względu na swoje specyficzne właściwości używane są z reguły do specjalnych zastosowań. To co je wyróżnia spośród wszystkich grup klejów samoprzylepnych to odporność na wysokie temperatury oraz możliwość łączenia materiałów niepolarnych o niskiej energii powierzchniowej. Ponadto są odporne na chemikalia, promieniowanie UV, warunki zewnętrzne. Największym mankamentem tego rodzaju klejów jest ich stosunkowo niska adhezja oraz przylepność początkowa tzw. kleistość. Te szczególne właściwości powodują że taśmy te są z reguły repozycjonowalne oraz usuwalne.